Jesteśmy w samym środku naszego pierwszego australijskiego lata. Niektórzy nas ostrzegali, inni straszyli, ale oczywiście trzeba to zobaczyć na własne oczy i odczuć na własnej skórze (dosłownie!).Latem w Australii słoneczka mamy wystarczająco. Jednym słowem, jest gorąco. Chociaż nie nie do zniesienia gorąco. Przynajmniej dla mnie. Temperatura przeważnie nie przekracza trzydziestu pięciu stopni. Wiadomo, trzeba trochę spowolnić, poodpoczywać w południe, wybić sobie z głowy długie spacery i ponad wszystko wylegiwać się nad woda bądź siedzieć w cieniu. Bo inaczej może być nieprzyjemnie. W nocy temperatura spada do dwudziestu trzech - sześciu, nie trzeba więc inwestować w piżamy.
Słoneczko świeci całe dnie, chyba że pada, albo przejdzie tornado. Lato w naszym sub-tropikalnym Queensland to pora mokra, więc można spodziewać się deszczowych anomalii pogodowych. Doświadczylismy ich w miniony długi weekend (świętowalismy Dzień Australii). Nad naszym stanem przeszła resztka tornada Oswald. Silny wiatr wyrywał drzewa, urywał gałęzie, przewracał rusztowania, zrywał kable, a deszcz zalewał miasta i miasteczka. Mnóstwo ludzi zostało albo zalane i ewakuowane, albo spędzały długie godziny bez prądu. Rejon w którym my mieszkamy nie ucierpiał za bardzo, ale przyznam, że szczególnie nocą mieliśmy stracha. W pobliskim Gold Coast w ciągu doby spadł metr deszczu, a fale na oceanie sięgały dziesięciu metrów!
Dzisiaj już świeci piękne słońce i znowu chce się żyć. Kolejna rzecz charakterystyczna dla lata w Australii: wakacje szkolne. Dzisiaj po sześciu tygodniach przerwy moje dzieciaki w płaczu wrociły do szkoły. Australijscy uczniowie zaczynają nowy rok szkolny właśnie teraz. Nowi nauczyciele i co dziwo, wiekszość nowych kolegów. Panuje tu zwyczaj mieszania dzieci w roczniku i każdego roku skład klas się zmienia. Dla nas to dziwne i trochę bez sensu, ale dla Australijczykow to nasz system jest nienormalny... Widać kwestia przyzwyczajenia. Wakacje nie są tak długie jak w Polsce, na szczęście dla rodziców. Jeszcze łatwiej je przeżyc, bo obejmują Święta.
Gwiazdkę w Australii obchodzi się jak wszędzie na świecie w grudniu, czyli pełnym latem. Nic więc dziwnego, że różni się od tej polskiej tradycyjnej. Choinki mamy sztuczne, żywe wystałyby najwyżej kilka dni... Jedzenie jest lżejsze i raczej na zimno bądź smażone na grillu. Mieliśmy przyjemność spędzić prawdziwe australijskie Święta u mojej cioci mieszkąjacej tu ponad sześdziesiąt lat i jej już czysto australijskiej rodziny. Jest tak samo przyjemnie i świątecznie jak w Polsce. Są prezenty, pyszne jedzonko. Nie ma bigosu, pierogów i wódki. A jak ktoś nie chce siedzieć w domu, zawsze można skoczyć na plażę, żeby poskakać w falach, pobudować zamki z piasku, badz popływać na desce.
Lato to niestety też sezon na robale. Po kilku zetknięciach z olbrzymią osą, której nasz dom wydawał się idealny do zbudowania w nim gniazda (z błota lepi małe, dzbankopodobne gniazdko i przynosi do niego kilka sparaliżowanych gąsiennic, aby później wylęgła z jednego jajeczka larwa miała co jeść), zawsze zamykam moskitierę. Do naszego basenu przyleciał kiedyś żuk wodny, uwielbiający mieszkać w chlorowano-słonych przydomowych basenach. Żuczek był długości pięciu centymetrów, ale to wystarczyło aby wszyscy domownicy wyskoczyli z wody i trzymali się od niej z daleka, aż do powrotu z pracy mężczyzny, który miłosiernie wyniósł owada do pobliskiej rzeczki.
Mimo wszystko lato jest absolutnie przepiękne. Zielone, słoneczne, zachęcające do pluskania w wodzie. Można cały dzień (jeżeli okoliczności by pozwalały) siedzieć w cieniu, chłodzić się morska bryza i świerzo wycisniętym sokiem z lokalnych owoców i warzyw, wdychać zapach słońca i kwitnącego w tym roku już piąty raz jaśminu, słuchać śmiechu bawiących się w wodzie dzieci, śpiewu ptaków i grania cykad. I zwyczajnie cieszyć się życiem.
